Στις 18 Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια επεισοδίων της διαρκούς και αυθόρμητης κοινωνικής διαμαρτυρίας του Δεκέμβρη, συνελήφθη ο Θοδωρής Ηλιόπουλος καθώς και άλλοι. Οι τυχαίες αυτές συλλήψεις πραγματοποιήθηκαν ακριβώς μετά τις φασιστικές ιαχές που κυριαρχούσαν στα τηλεοπτικά –κυρίως- κανάλια τα οποία μιλούσαν για την «αναποτελεσματικότητα και την ανικανότητα της αστυνομίας να επιβάλλει την τάξη». Με βαριές κατηγορίες (κακουργήματα) αντιμετωπίστηκαν όλοι ενώ ο Θ. Ηλιόπουλος ξεχώρισε ως ο υποκινητής, ο οποίος δήθεν για «τρεις ώρες πετούσε πέτρες». Ας θυμηθούμε την υπόθεση του φαντάρου που συνελήφθη την ίδια ημέρα, του φοιτητή με τα πράσινα παπούτσια από τις προπέρσινες φοιτητικές διαμαρτυρίες ή του Κύπριου φοιτητή τον οποίο βασάνισαν πολλοί αστυνομικοί και αιτιολόγησαν την κακοποίησή του λέγοντας ότι «έπεσε σε μια ζαρντινιέρα». Όλες αυτές ήταν τυχαίες συλλήψεις. Ποιες σκοπιμότητες όμως τις υπαγορεύει να πραγματοποιούνται; Α) Από τη μια, οι θεσμοί καταστολής και δίωξης, έχουν κεφάλια να παρουσιάζουν ως έργο τους για «την ησυχία την τάξη και την ασφάλεια» που απαιτεί το μεγαλύτερο τμήμα του πολιτικού κόσμου. Από αυτή την άποψη επιβεβαιώνονται οι ίδιοι οι θεσμοί και οι ρόλοι τους, ενώ το πολιτικό σκηνικό μετατοπίζεται από τις αιτίες των γεγονότων στα ίδια τα γεγονότα.
Β) Από την άλλη, οι –εσκεμμένα- τυχαίες αυτές συλλήψεις λειτουργούν ως ένα αρνητικό προηγούμενο για τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις γενικά κοινωνικής διαμαρτυρίας εφόσον πάντα θα υπάρχει το ενδεχόμενο για τον οποιονδήποτε που, έστω, περπατά δίπλα σε μια διαδήλωση όχι μόνο να τον χτυπήσουν αλλά και να «τον τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί». Τρομοκρατούν κοντολογίς την κοινωνία.
Αυτές τις σκοπιμότητες υπηρετούν -πραγματικά- τυχαίες συλλήψεις όπως του Θοδωρή Ηλιόπουλου, ο οποίος αντιμετωπίζει την ψευδολογία, την υποκρισία, την ανηθικότητα και τον παραλογισμό ενός συστήματος που ρητορικά αναφέρεται στην απόδοση του δικαίου. Οι αντιφάσεις στο κατηγορητήριο, η ανυπαρξία μαρτύρων κατηγορίας εκτός από τους δυο αστυνομικούς, η περιθωριοποίηση των αυτοπτών μαρτύρων που αναφέρονται στο γεγονός ότι ο Θ. Ηλιόπουλος δεν ήταν στα επεισόδια, η εμπάθεια των αρμοδίων να του απορρίπτουν την αίτηση με τη αιτιολογία: «επικίνδυνος για τη Δημοκρατία» θεωρώντας ότι η επιμονή να κραυγάζει για την αθωότητά του είναι δείγμα «έλλειψης μεταμέλειας», οι εκατοντάδες υπογραφές συμπαράστασης παρόλο που η άδικη προφυλάκισή του δεν έτυχε μιας αντίστοιχης προβολής, δεν δηλώνουν τίποτε άλλο πέρα από το ότι ο Θοδωρής πρέπει άμεσα να κυκλοφορεί ελεύθερος.
σχεδία στ’ ανοιχτά της Αίγινας,
11/07/09
